Lang Leven de Sprookjes, verhalen en de Poppenkast

Sinds 2003 ben ik een enthousiast verhalenverteller. Mijn hart ligt bij de sprookjes omdat de beeldentaal zo mooi en zo diepgaand is. Het beeld dat je altijd de ander nodig hebt is daar een voorbeeld van en dat is voor mij helemaal waar. Bij alle sprookjes en verhalen die ik vertel probeer ik altijd een brug te slaan naar de natuur. Ook wil ik graag liedjes, versjes en de ouderwetse kringspelen weer onder de aandacht brengen. Dit niet alleen omdat het gezelligheid brengt, maar vooral ook omdat ze een diepere laag van wijsheid in zich dragen.

In 2017 wilde ik een nieuwe ontdekkingsreis gaan maken. Hoe zou het zijn om poppenkastspeler te worden, waar hele andere facetten aan bod komen, zoals de improvisatie en het samenspel met de kinderen? Nou, na drie jaar kan ik zeggen dat ik een aardige “spullebaas” ben geworden. Het boekje Speel eens poppenkast geschreven door Jan Funneman was en is daar een grote inspiratiebron in.

De start heb ik gemaakt aan de Jan Klaassen Academie in Amsterdam. Vervolgens ging de weg met vallen en opstaan verder, geholpen door collega Annemieke Brouwers van Poppenkast Pluim. Het is zoals Jan Funneman schrijft:

als je het eenmaal goed te pakken hebt, dan laat het je nooit meer los.

Zowel de poppenkast als de poppen en andere attributen heb ik zelf gemaakt. Urenlang zoeken, passen, meten. Jan Funneman zegt hier het volgende over:

als je eenmaal flink op gang bent zul je merken, dat je het meeste plezier beleeft aan de dingen die je tenslotte zelf hebt uitgevonden en ontdekt.

Het leuke is, dat dit proces gelukkig nooit ophoudt. Je blijft voortdurend creëren, proberen en weer bijschaven en dat is zó leuk om te doen.

Een van de waardevolle dingen die ik de afgelopen jaren ontdek heb wat betreft de poppenkast is dat de kinderen de voorstelling maken. 

Het is dus niet een voorstelling waar kinderen naar kijken, je kunt het eerder vergelijken met een gezelschapsspel dat je samen met de kinderen speelt. Ook gaat het niet om de tekst die je spreekt ( hoe minder hoe beter) maar om de bewegingen die de poppen maken. Daar moet je als speler proberen je ziel en zaligheid in te leggen. Dat is waanzinnig moeilijk. Je moet dus geen goede prater zijn, maar je moet de bewegingskunst verstaan. Voor mij als speler een enorme uitdaging. Het mag duidelijk zijn dat een goede poppenkastspeler worden een proces van jaren is!

Ook speel ik voorstellingen voor volwassenen en daaraan zie ik dat poppenkast van allen tijden is en dus voor jong en oud.

Enthousiast geworden door het spelen met handpoppen ben ik mij ook gaan verdiepen in het marionettenspel en de poppenspelmethode van Fred Delfgaauw en Ida van Dril. Dit poppenspel speel ik nu ook in al mijn voorstellingen.

Wilt U meegenomen worden in de wereld van sprookjes, verhalen en het poppenspel, neem dan contact met mij op: info@morag.nl.

Tot ziens,

Chantal Karsten

Poppenkast

Sprookjes

Uit de beeldentaal van een echt sprookje (sprookjes van de gebroeders Grimm) openbaart zich, voor wie zich deze taal eigen kan maken, het ‘oersprookje’:

dat van de wordende Mens, van het ‘IK word’! 

Als sprookjesverteller probeer ik door te dringen in de beeldentaal van de sprookjes, zonder de betovering van het sprookje te willen verbreken. Daarom neem ik eerst zelf een sprookje helemaal tot me. Ik maak er van zijdevloeipapier beelden bij in de vorm van transparanten. En zo openbaart zich geleidelijk aan het sprookje aan mij en daarmee ook de wijsheid van het leven. Vervolgens wil ik de sprookjes teruggeven aan iedereen die ze horen wil. Bij het vertellen van sprookjes probeer ik zo dicht mogelijk bij de oervorm te blijven, omdat de beeldentaal van sprookjes niet over de buitenwereld, maar over de binnenwereld gaan. Dat is namelijk de betekenis van elk sprookje: het IK op zijn levensweg op het spoor komen.  

Afbeeldingen Morag

Verhalen

Afbeelding door Morag

Als je een lange reis gaat maken neem je eten en drinken mee, vooral als je door een onherbergzaam gebied gaat. Ook op onze levensreis hebben we voedsel nodig, voedsel voor onze ziel. Wie als kind veel van dit voedsel voor de ziel kan vergaren heeft als volwassenen een belangrijke innerlijke bron waar kracht uit geput kan worden. Beelden zijn voor kinderen als de zaden van een zonnebloem; geconcentreerde groeikracht en gerijpt in het licht van de zon. Als een kind een verhaal hoort maakt het zijn eigen beelden erbij. Dat is ook het bijzondere aan het vertellen van verhalen, dat elke kind zijn eigen beelden maakt. Beelden die ontstaan door het horen van een verhaal of sprookje, betekenen voeding voor de ziel. 

Sinds 2003 heet mijn initiatief Morag, wat betekent ‘de Zon omhelzend’. 

Graag tot ziens bij Morag.