Vrijheid

Posted on by
5

Vandaag herdenken we de gevallenen in de oorlog. Alle gevallenen, alle slachtoffers, in welke oorlog dan ook. We herdenken uit respect voor de vele levens die verloren zijn gegaan.

Wij zullen vanavond in stilte herdenken. De televisiebeelden heb ik niet nodig, wil ik niet zien omdat ik de huichelachtigheid van sommige mensen niet kan verdragen.

Vanavond met een uitgestreken gezicht een krans leggen, maar gisteren en waarschijnlijk ook in de toekomst de oorlog prijzen, ophitsen en ophemelen.

En het zijn niet alleen politici. Velen hebben ineens hun mond vol over “oorlogseconomie”, “wapenindustrie” en de daarmee gepaard gaande “economische vooruitgang”. Ik kan het niet rijmen met medemenselijkheid, zalvende verhalen over “Christenliefde”.

Om nog maar te zwijgen hoe tegenstrijdig de verhouding is tussen vermindering van CO2 uitstoot en het voeren van een oorlog, met alle verschrikkelijke gevolgen van dien.

Daarom herdenken wij vanavond in stilte. We krijgen er geen mens mee terug, kunnen de toekomst niet voorspellen, noch veranderen. Maar dan voel ik me tenminste trouw aan mijn eigen geweten.

Woning

Posted on by
4

Nadat ik het boek over Rietveld en Truus Schröder las, zocht ik naar projecten van hem en van zijn voorbeeld, de architect Piet Klaarhamer.

Van Rietveld is nog wel veel te vinden, onder andere het Van Goghmuseum en diverse bedrijfsgebouwen. Maar hij ontwierp ook woningen. In Reeuwijk staan de “om en om huizen”, die dreigden in 2016 gesloopt te worden, maar intussen hersteld zijn.

Piet Klaarhamer, de inspirator en groot voorbeeld voor Rietveld, is veel minder bekend geworden. Toch is zijn invloed op de Nederlandse architectuur onmiskenbaar.

Struinend over het grote wereldwijde web vond ik een filmpje over de huizen die hij ontwierp voor de wijk Oog in Al in Utrecht. Na zoveel tijd zijn de huizen nog steeds geliefd en alhoewel ze niet meer passen in deze tijd qua klimaateisen, blijken de bewoners er zeer verknocht aan te zijn.

Als de film niet start, dit is de link

Wat is dat?

Posted on by
6

Verzamelaarster en vriendin Lies heeft altijd wel wat te vertellen en te laten zien. Niet alleen puzzels en boeken, die ze gul aan me uitleent.

Vorige week dronk ik thee bij haar en leende wat Engelse thrillers. Ze liet me ook dit zien, met de vraag of ik wist waar het voor diende…?

Toen ze het op tafel zette, dacht ik in eerste instantie aan een perforator. Weliswaar een mooie, groot en stevig. Maar dat zou natuurlijk wel te simpel gedacht zijn.

Ik bekeek het voorwerp van alle kanten, maar kon er geen gebruik voor vinden. Lies legde uit dat het een briefopener was.

Zo stond het op Marktplaats geadverteerd en ze kocht het, omdat het prima zou passen in haar kleine verzameling briefopeners. Maar dat zijn de “normale”, een soort van puntige en scherpe messen.

Ze puzzelde zelf al hoe het ding te gebruiken, maar kon het niet ontraadselen. Ten lange leste heeft ze de vorige eigenaar om uitleg gevraagd.

Je houdt de enveloppe niet rechtop, maar legt op het apparaat, tegen de rand, waar een scherp mes zit. Dan druk je de hendel naar beneden waardoor een dunne rand wordt afgesneden en de inhoud van de enveloppe er uit gehaald kan worden.

Het is natuurlijk geen ding voor huishoudelijk gebruik, maar op een ouderwets kantoor functioneerde het prima. Geen geprik met gevaarlijke scharen of scherpe messen, maar snel en efficiënt de vele poststukken openen.

Ik vind het een leuk en bijzonder ding!

Juwelen

Posted on by
4

Vorige week ging ik met schoondochter een dag naar Apeldoorn. Dat zat al lang in de pen, want we wilden graag naar de tentoonstelling in CODA over “Sprekende juwelen”.

De juwelen waren uitgezocht door Martijn Akkerman, de man die bij Kunst en Kitsch zo enthousiast kan vertellen over de sieraden die hij voorgelegd krijgt.

De tentoonstelling was niet groot, maar heel mooi opgezet. Alle juwelen kregen ruimte om te stralen, er was een verklarend boekje en een film, waarin we konden zien hoe Akkerman met de conservator van Coda de objecten uitzocht.

De juwelen moeten draagbaar zijn, want dan komen ze het best tot hun recht. Natuurlijk, want in een doosje heeft niemand er wat aan. Of je moet ze zien als geldbelegging. Maar toch hadden we soms wel een beetje bedenkingen bij de draagbaarheid. Niet alles leek praktisch, soms zelfs pijnlijk.

Niet alles was van goud of zilver, ook plastic of andere kunststoffen werden gebruikt.

Toch zagen we in de vitrines ook prachtige voorbeelden van glitter en glamour. We hadden daarbij geen moeite om ons voor te stellen hoe wij ze zouden dragen.

Maar we zagen ook prachtige voorbeelden van sieraden, heel simpel, maar daardoor juist zo opvallend.

Een kleine, maar mooie tentoonstelling die nog tot en met 12 mei te zien is.

Recepten

Posted on by
9

Niet alleen in kookboeken, maar ook op internet zijn duizenden recepten te vinden.

Ik zal wel niet de enige zijn die ze her en der heeft opgeslagen. Er staan gerechten in mapjes op mijn Instagramaccount, ik heb tig linkjes naar allerlei sites en als ik dan iets wil zoeken…. Oh hemeltje. Waar staat het?

Maar toen ik hoorde van een app waarmee je gemakkelijk recepten kunt opslaan op je telefoon, computer of tablet… Dat zou een uitkomst zijn.

En jawel! Recepten maker is een fijne app, waarin je zelf je recepten kunt noteren, recepten van anderen kunt opslaan en ook vanuit bijvoorbeeld Allerhande of 24Kitchen linken kunt maken en een recept snel genoteerd is. Compleet met foto in sommige gevallen.

Je kunt de recepten ook bewerken, eigen notities toevoegen. En er zit een kookstand op, zodat je niet telkens telefoon of tablet hoeft op te starten.

Hardstikke makkelijk. Bevalt het, dan kun je na een aantal gratis genoteerde recepten  de app kopen.

Mijn recepten staan nu overzichtelijk bij elkaar.

Maandag met muziek

Posted on by
5

Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.

Een Beatle-nummer, maar toch geen kopie. The Analogues spelen “Goodfoot”. Heerlijk om te horen en een live-voorstelling is echt een belevenis.

Als de clip niet start, dit is de link

Kracht

Posted on by
7
Bron: Facebook / Home Garden

Het is niet voor de eerste keer dat ik me verwonder over de oerkracht van de natuur. Kijk nou eens naar dit viooltje. Het piept zomaar tussen de cementen voegen van een muur uit.

Daar is een keer een zaadje ingewaaid, kreeg worteltjes en wurmde zich tussen de stenen.

Tot zover lijkt me dat een logische gang van zaken. Maar dat het dan verder groeit, blaadjes krijgt en zelfs bloeit…. Daar kan ik niet over uit.

Want er komt geen brute kracht aan te pas. Zachtjes, maar gestaag groeide het verder. Door niks en niemand tegen te houden.

En wij mensen denken dat we de natuur kunnen regelen, temmen, veranderen, beïnvloeden…. Wie denken we wel wie we zijn…..?

Boek

Posted on by
6
Tan Twan Eng: Tuin van de avondnevel

Bij Marthy raadde dit boek aan, dat ik snel uit de bieb kon ophalen.

“De tuin van de avondnevel” geschreven door Tan Twan Eng, vertelt het verhaal van Yun Ling, die in Malaya (Maleisie) opgroeide.

Tijdens de Japanse bezetting werd zij en haar zus gedeporteerd naar een gevangenkamp. Waar zich dat bevond, is nog steeds onbekend. Om de verschrikkingen te weerstaan vertellen de zussen elkaar over Kyoto en de mooie tuinen die ze daar zegen.

Haar zusje eiste dat Yun Ling zou vluchten als zich de gelegenheid zou voordoen. Maar daardoor blijft ze haar hele leven geplaagd door die belofte.

Dan besluit ze om een Japanse tuin aan te leggen en gaat ze in de leer bij Arimoto, een Japanse tuinier, die hovenier van de keizer was.

Een boek over herinneringen, vernederingen, haat, maar ook bittere en toch dierbare momenten. Hoe de tijd alle wonden heelt, maar de herinnering onuitwisbare littekens achterlaat.

Een boek om ademloos uit te lezen.

Kunst(matig)

Posted on by
5

Omdat we niet veel TV kijken en zeker de talkshows aan ons voorbij laten gaan, heb ik later pas gelezen over de opmerkingen van een aantal vrouwen over Sophie Hilbrand.

Ik vraag me af waar ze zich mee bemoeien….? Wat kan het je schelen of Sophie zich wel of niet opmaakt.

Dat geldt toch ook voor de pinnige dames, die nogal ruw en onbeschoft hun mening gaven. Zij moeten maar zelf weten of ze zich laten inspuiten, oppimpen of weet ik veel wat voor behandelingen ze willen ondergaan.

Wat ik vind van die opgespoten monden, gevulde of afgetrainde lijven…? Nou, eigenlijk niks. Ze doen maar. Ik blijf wel gewoon mezelf.