counter on tumblr
IWannaRun78

zondag 10 maart 2024

Halve marathon de Waal

We hebben een weekendje op Texel en wat blijkt, er is een wedstrijd, genaamd Halve marathon de Waal. Een halve marathon is net even iets teveel gevraagd voor ons, we kiezen vandaag voor de vijf kilometer. 

We rijden om 12 uur richting de Waal. Het wordt meteen wel duidelijk dat het een knusse loop zal zijn, we parkeren op het erf van een boer. Om de kerk, en daar is het dorpshuis. We schrijven ons in, we krijgen een geplastificeerd startnummer. Opspelden, en we zijn er klaar voor!




We gaan nog even de jeugdloop aanmoedigen. Dan is het bijna 13 uur, even zoeken naar de startplek. We doen niet aan chips, we zoeken een plekje vlakbij de startstreep. Daar luidt de kerk, we mogen!



Daan zoekt meteen zijn plekje op het parcours, we pakken ons tempo. Daar staan opa en oma ons enthousiast aan te moedigen. Het zonnetje schijnt, beetje wind, prima weer voor een PR. Dat laatste is al snel het geval voor Daan, we hebben eerder twee keer de 4 EM gelopen en twee de 10 km. Dan moet het vandaag een makkie zijn. Dat heeft Daan ook in zijn gedachten, en pakt meteen tempo.

We lopen het dorp uit, we lopen nog in een mooie lint van lopers. Daar verderop bij de twee kilometer zien we al twee lopers in de verte. We maken de splitsing bij de twee kilometer, wij gaan rechts en de rest mag nog rechtdoor. Daan pakt nog even wat water, nu is het bikkelen, we staan er alleen voor.




Verderop zien we een meneer in het rood. We proberen dichterbij te komen, het lukt niet. Daan ruimt zijn drinkbeker op, of eigenlijk zet ie hem omgekeerd op het kilometerbordje.....Hij heeft het warm en trekt zijn sweater uit. 

Dan de bocht, even lachen voor de fotograaf. Daan krijgt nog een compliment over zijn Feyenoord shirt van de fotograaf. We zien in de verte de kerk, de meneer voor ons gaat langzamer, dat motiveert. We komen dichterbij, en dichterbij. De kerktoren komt ook steeds meer dichtbij. We ruiken de finish. Daar staan opa en oma weer, nu aanzetten!



(Foto's Cees Timmer)

Daan zet aan, het lukt hem om de meneer in het rood in te halen, hij vliegt ervandoor. Ik hoor zijn naam omgeroepen worden, hij finisht op een mooie 25:19, een paar seconden later 25:31 volg ik zijn voorbeeld. De speaker constateert nog even feilloos dat Daan toch echt sneller was. Daan is 5e geworden van de 50 lopers, dat is iets om trots op te zijn.



In het dorpshuis krijgen we een appel en een mok van Texel. Daan merkt direct op dat hij toch nog een beker heeft gewonnen! We eten een goede kop soep, dat geeft weer genoeg energie voor een mooie strandwandeling.



We kijken terug op een kleine en goed georganiseerd loopje, zeker leuk om het zo te combineren met ons weekendje weg.

donderdag 5 januari 2023

Oliebollenloop Gorredijk 2022

Na de jeugdloop van 1200 meter bij de Berenloop begon het bij Daan te kriebelen, die vijf kilometer daar moet hij ook kunnen. We trainen samen de weken er na, steeds iets verder. We trainen zelfs ook tijdens het weekendje weg in Genk. 

Niet alle trainingen verlopen even soepel, het is best een grote afstand. Dan krijgen we een flyer van de oliebollenloop, 4EM in Gorredijk. Daar gaan we voor!

Daan heeft een doel, en trainingen gaan steeds beter. 

De dag van de wedstrijd is aangebroken, geen spoortje van spanning te herkennen, we fietsen naar de start. Het is gezellig druk in het dorp, duidelijk dat de loop veel deelnemers trekt. We zetten de fiets vlakbij de start en gaan op zoek naar ons startnummer. het is een mooie drukte, organisatie is goed geregeld en we hebben snel ons startnummer. Trots speld ie hem op, we zijn er klaar voor!



In de sporthal treffen we een aantal bekenden, allemaal wensen ze Daan veel succes. De tien kilometer start, we gaan ze aanmoedigen. Na de aanmoedigingen gaan we warm lopen. Oma, mama en zusje komen succes wensen en dan is het tijd om naar het startvak te gaan. We gaan in het stuk staan voor onze beoogde tijd, we gokken op 6 minuut per kilometer. 

Het startvak loopt gezellig vol, en dan is het aftellen. In het Fries wordt afgeteld, en daar gaan we! We rennen een stukje door de wijk, daar staan onze fans weer, we zwaaien en gaan door. Al snel zijn we uit het dorp, we lopen mooi in cadans met de groep. Weinig mensen die ons inhalen. We krijgen de wind recht op ons. Daan zoekt dekking achter de rug van andere lopers, we halen een aantal lopers in.


Langs het parcours genoeg mensen die ons aanmoedigen, we bikkelen tegen de wind. We zien in de verte al lopers de bocht om gaan, dat lijkt nog wel een heel eind!

Eindelijk zijn we ook bij de bocht, de ronde tijden liggen op 5:35, prima, we kijken wel wanneer we instorten. Daan heeft nog praatjes, dus voorlopig zitten we goed.

We hebben wind van opzij, we zien de eerste lopers wandelen. We gaan door, de wind van opzij deert ons niet en gaan door. Snelheid gaat richting de 5:20, hij blijft gaan. Nog even en we maken een bocht en we komen op het parcours samen met de 10km. 

De wind zit in onze rug, het lijkt of Daan vliegt, we halen allemaal lopers in, het gaat super. Even een drankpost doen, professioneel pakt hij het bekertje, drinkt een paar slokken en rent door.


Nu begint het aftellen, laatste stukje voor Gorredijk lijkt opeens wel lang te duren, maar daar is Gorredijk. We draaien het dorp in, nu is er nog meer publiek. We draven door, halen nog steeds mensen in. Daar staan onze fans, dat geeft weer extra kracht, we horen Saar nog roepen dat de eerste al voorbij is....



We worden aangemoedigd, steeds meer mensen, daar is de bocht naar de finish. Dit stukje kunnen we dromen van al die zaterdagen zwemmen in Kortezwaag of het voetballen, nu hardlopen. We zetten aan, Daan heeft nog veel energie over. We horen de speaker, Daan vliegt er vandoor. Hij zweeft over het asfalt, wat een tempo, de speaker ziet hem aankomen en moedigt hem aan. Ik moet mijn meerdere erkennen, en Daan is ruim over de finish als ik aankom. 

Daan finisht op 34.09. Wat super goed!! Gemiddelde tijd van 5.22.

We eten een welverdiende oliebol. In de sporthal krijgt Daan van iedereen complimenten en aandacht.

Volgend jaar staan we weer aan de start! Leuke en prima georganiseerde loop in Gorredijk, publiek genoeg, goede verzorging met als extra de oliebollen. Iets om trots op te zijn in Gorredijk.





maandag 14 november 2022

Berenloop 2022

Stilte, onwerkelijk. We staan met 4000 man voor de start. Een paar seconden geleden was het een vrolijke en gezellige sfeer. Iedereen stond warm te draaien, overleggen over de eindtijden, vorige edities te bespreken. Twee weken geleden was een ongeluk tussen twee boten op de Waddenzee. Eén van de lichamen is vanochtend gevonden, de stilte is indrukwekkend. 

Dan is het aftellen, we starten met de halve marathon. Dit jaar, net als vorig jaar, geen hele voor mij. Vanmiddag zag ik die bikkels langslopen, wat begon het te kriebelen. Dat koningsnummer, die 42 kilometer bikkelen, dat prachtige parcours, vol trots die medaille in ontvangst nemen. Maar ja, dan moet je wel trainen.





Het is droog, de toeter klinkt, daar gaan we! Het is meteen druk op het parcours, zoeken naar de ruimte. Na twee kilometer begint de regen. Ik probeer de plassen te ontwijken, stel je voor dat je natte schoenen krijgt. De eerste kilometers gaan vloeiend. Bij kilometer vier een high five aan mijn fans, ze staan compleet nat te worden.



Het in mooi om te zien hoeveel publiek de moeite neemt om ons aan te moedigen, dat geeft vleugels. Midsland is weer een feestje, tempo gaat ongemerkt omhoog.

We lopen door Formerum. Ondertussen is alles nat, nat en nog eens nat, het lijkt de toeschouwers niet te deren. De hardlopers gaan met zijn allen onvermoeibaar door, de meeste pakken deze strijd tegen de regen alleen, het is vrij stil tussen de lopers.

Daar komen de marathon lopers op het parcours, je ziet hoe moeilijk ze het hebben. Ze komen in een groep die rond de 11 km/u loopt, hun snelheid ligt hoger. Ik ben even blij dat ik bij die groep hoor die in cadans loopt. Even later de verzorging, die staat er weer prima bij.

De strandopgang op, wat was die andere jaren, wanneer ik de marathon liep, hoog, eigenlijk was ie niet te doen. Deze keer is ie prima te doen. Het strand ligt er redelijk goed bij. Het is genieten. De zee ver weg, de wind om je oren, de regen, de natte schoenen voelen op het zand (ja, ze zijn niet meer droog), weinig lopers om mij heen, een lint van lopers zien gaan over het strand. Dit is zo genieten. 

De benen denken er anders over en genieten minder, de rondetijden gaan langzaamaan naar beneden. Daar is de strandafgang, het is ploeteren, andere lijken wel vleugels te hebben, ik sta zo wat stil. Daarboven staan Daan en Saar weer, compleet nat, maar wat is het leuk om ze even te zien. Nog zes kilometer te gaan!



De Longway is bekend, aftellen nu, halverwege worden we getrakteerd op een extra lusje. Dit hadden ze eerder moeten doen, wat een mooi stuk. Even later zijn we weer op weg naar West. Daar komt een politieauto en ambulance tegemoet met sirene, dat beloofd niet veel goeds.

Daar moeten we nog ruim een kilometer. Jan Kooistra staat ons aan te moedigen, en de meters tellen nu af. We mogen niet meer door de Torenstraat, de sfeer is weg, de drive om nog even aan te zetten is weg, en daar is de finish. Bam 1.54, we vergeten het, en gaan door, op naar de tas. 

Voorheen was het een makkie, je kwam aan, je kreeg je tas en door. Maar er is iets hopeloos mis, alle lopers staan in de tent op zoek naar hun tas. Veel tassen staan in het water, het is een kleine chaos. De lopers ondergaan het gelaten en je hoort een juich kreet als er weer een tas boven water is.

Omkleden en snel warm worden in een restaurant. 

Al met al, een natte Berenloop die de boeken ingaat als zware editie, goed georganiseerd, leuk publiek en mooi parcours. Het is jammer van de finish tov voorgaande jaren, maar gelukkig was er een finish. Volgend jaar weer!

  

zondag 19 januari 2020

Halve marathon van Egmond


De halve marathon van Egmond stond eigenlijk niet op mijn verlanglijstje, toch kriebelt het weer een klein beetje. Mijn broertjes hebben zich al ingeschreven, via Marktplaats maak ik een mooie deal en ik ga lopen als een echte Duco.



Zondag al vroeg in de auto, in Egmond tref ik al snel Richard en Erik aan en pakken de bus. In Egmond zien we onze zwager Alex. We bespreken even de tactiek, strand op, duinen door en finishen, kan niet misgaan. Richard en Alex hebben een eerder startvak. Erik en ik gaan op onze gemakje naar het startvak. Het is even een tegenvaller hoe ver het nog lopen is. We lopen op een drafje en met wat moeite lukt het ons om in het startvak te belanden. We zitten één startvak verkeerd, we mogen van de organisatie nog een vak opschuiven, dringen door naar voren, tijdens het maken van de selfie klinkt het startschot, daar gaan we!




Al snel hebben we de kop in de wind, het strand is een lang lint van lopers, iedereen vecht tegen de harde wind. Al snel zie ik Erik moeiteloos weg huppelen, ik blijf alleen met alle andere lopers achter. Ik loop van groepje naar groepje, dat kost kracht. Soms lukt het even om met iemand anders samen op te trekken dat we beide kopwerk doen. Daar zie ik Heidi nog, even zwaaien en weer door. Meeste lopen langzamer dan ik wil, dat schiet niet erg op. Hoe lang nog, vraag ik schreeuwend aan mijn  loopmaatje, ergens tussen de 7 en 8 km mogen we van het strand af. Dat blijkt snel te komen. Ik werp nog een laatste blik op de woeste zee en het stuivende zand, totaal ander beeld dan de andere keren dat ik in Castricum was.


Nog even van het strand af te zien te komen, draai maken en de duinen in. Het is meteen windstil, warm en geen lawaai meer van de wind. De benen voelen meteen helemaal blij en ik begin aan een lang inhaal avontuur. Jasje gaat ondertussen uit, startnummer op shirt spelden, en blijven inhalen. De kilomtertijden zoals op het strand zijn niet te vergelijken. De heuveltjes voel ik bijna niet. 

Het is en blijft wel druk, soms kan er even niet ingehaald worden, dan maar genieten van het uitzicht. Uitzicht is en blijft de komende kilometers mooi. Kilometertijden blijven mooi stabiel en valt me niks tegen, volhouden gaat ook goed.

Egmond komt langzaam weer in beeld, steeds meer publiek, iedereen moedigt ons aan. Om mij heen hoor ik overal hoe ze Duco aanmoedigen. In Egmond krijgen we opeens weer de wind tegen, helemaal snappen doe ik dat niet. Daar is de vuurtoren, helling op, nog even afzien, en daar is de finish! 

Met 1:48:28 passeer ik de streep, er zijn betere tijden gelopen in verleden, maar voor nu tevreden. Na de finish zoeken we elkaar weer op, de tijden van 1:33, 1:39 en 1:45 liegen er niet om, toppers zijn het. 



Nog even warm worden in de plaatselijke snackbar en dan zit het Egmond avontuur er weer op.


maandag 4 november 2019

Berenloop 2019

Marathon 61

Vorige week liep ik mijn laatste training, 35km door het Drents Friese Wold. Het ging niet hard, maar was prachtig. Zou de Berenloop wel sneller gaan en de route van vorige week kunnen evenaren?

We komen zondagochtend vroeg aan op Terschelling, fietsen halen en naar ons huisje trappen. Daar aangekomen snel wat boterhammen naar binnen werken en langzaam toch wat zenuwachtiger worden voor de marathon van vandaag.

Al snel sta ik weer in West. De halve start en die moedig ik even aan. Ik geef een high five aan mijn neefje Sam en moedig wat bekenden aan. En dan nu snel omkleden en startvak in. De wind voelt koud aan, maar blijkbaar ben ik één van de weinige die dat vind, de rest loopt in shirtjes rond. We zullen zien.



Daar is de toeter, het startschot, weer een kippenvel moment, we starten, iedereen moedigt ons enthousiast aan, dit voelt goed!

Al snel word ik bijgehaald door Tjeerd, die sjoeft me verder voorbij en ik wens hem een fijne race. Al snel nader ik het vier kilometerpunt, hier moeten mijn fans staan. Ik scan de kanten, maar zie niet degene die ik zoek. In mijn ooghoek zie ik Daan met zijn fiets aankomen crossen, ik ren snel naar hem toe, high five! Saar rent achter hem aan. Ik pak haar op en zeg dat we samen naar het strand gaan lopen, we krijgen een spons van de vrijwilliger en rennen door. Saar besluit dat ze liever op de fiets naar het strand gaat dan rennend met mij, high five en ik ga weer verder.



Het is eigenlijk best warm, licht zonnetje, de wind hebben we denk ik mee. Het is weer volop genieten. De rest rent aanzienlijk harder en ik word eigenlijk alleen maar ingehaald. De verzorgingsposten staan er weer prima bij.


Tot de 25km loop ik lekker mijn eigen race, gemiddeld rond de 5:25 tikken de rondes weg. Ondertussen heeft iedereen wel het zelfde tempo, praatjes maken wordt wat makkelijker. En zo gaan de kilometers wat sneller voorbij.Ondertussen gaat jas uit, het is echt te warm.



De verzorgingsposten worden steeds gezelliger, dat en het publiek geven weer vleugels, dit is mooi!

Al pratend naderen we het strand, daar loopt Tjeerd met zijn ziel onder zijn arm. Blijkt dat ie verkeerd is gelopen, en zit er helemaal doorheen. Hij kan niet opbrengen om mee te komen. Bovenop de duinen hoor ik opeens Daan roepen, hij staat me al op te wachten, hij sjoeft de duin af en we geven een knuffel. Saar staat verderop te spelen, high five en dan het strand op. Daan rent nog een stukje mee.



Het strand ligt er prachtig bij, de zon tovert de mooiste kleuren in de lucht, wat een plaatje. Tempo gaat ondertussen naar de 5:45, dat is minder. Met een nieuw loopmaatje bedwing ik het strand, na het strand weer een verzorgingspost, cola en een sinaasappel, en op naar de laatste paar kilometers.



Het lijkt of de longway alleen maar omhoog gaat. Het is nu echt even bikkelen, tempo is niet vooruit te branden. Er komen twee ambulance broeders op de fiets naast me rijden. Ik vraag of de sirene even aan mag, maar dat ging even niet. Nog even wat praten over het verloop van de wedstrijd, naast een paar onwelwordingen geen grote problemen.

Nog twee kilometer, ik pik een wandelaar op, die wil wel mee. Samen pakken we de laatste twee kilometer. Wanneer we nog één kilometer te gaan hebben, staat Jan Kooistra ons aan te moedigen, nu gaat het feest beginnen. Nog even langs de haven, en daar staat het publiek. Ze moedigen ons aan, schreeuwen ons naar de finish dit is geweldig, daar is de rode loper. Allemaal mensen die ons aanmoedigen, dit gaat nu echt vanzelf.

Daar is de eindstreep, 3:52, prima tijd, erg tevreden! Tot volgend jaar.

zondag 27 oktober 2019

Teutenlauf 2019

Het regent veel de laatste dagen, voorspelling is ook niet heel goed. Maar we laten ons niet kennen. Auto wordt op dezelfde plek geparkeerd als voorgaande jaren, geen kans om vast te komen zitten op een weiland. Het miezert wat, even omkleden, en dan even opwarmen in de sporthal. Daar nog wat bekenden gezien. Toch maar even warmlopen, daar loop ik Herman tegen het lijf, nog even een praatje maken. En dan op het startvak.

Het is inmiddels droog, met zelfs een zonnetje. Loper naast me kijkt naar me schoenen en vraagt zich af waarom ik trailschoenen draag op dit parcours, meest is toch verhard. Ik haal mijn schouders op en zeg dat ik dat wel zo prettig vind.

Het is bijna warm zo in het zonnetje, we vliegen over bekend terrein. En opeens raak ik in de war, dit ziet er toch anders uit dan andere jaren. De route is aangepast, ook leuk! Het blijft een mooi stukje draven zo.





Alles gaat lekker en de kilometers tikken weg. Klimmetjes op zijn lastig, maar naar beneden is het lekker gaan. De verzorgingsposten staan er weer prachtig bij. Cola is mijn favoriet, samen met de pretzels ga ik weer op naar de volgende verzorgingspost.

Ik ben nooit zo goed van het voorbereiden van de wedstrijden, dus hoe parcours loopt, en waar de klimmetjes zitten, dat is  voor mij altijd een verassing. Maar daar hebben ze wat op gevonden. Op het startnummer staat het hoogteparcours aangegeven, met daaronder de kilometeraanduidingen. Ik weet dus precies wanneer we gaan klimmen en wanneer er een einde komt aan die tocht. Dat maakt het toch wel weer makkelijker.

Halverwege worden we getrakteerd op een kadootje, we mogen een uitzichttoren beklimmen. Dik aantal traptreden klimmen. Daarna gaan we over een pad over het bos heen verder. Einde van het pad dalen we weer af naar beneden, tempo gaat er even uit, maar snel ben ik weer op dreef. Was een leuke afwisseling. Het is mooi genieten van de natuur, al is het wel lastig met de boomwortels en stenen te combineren met genieten, voor je het weet geniet je van een hap modder.

De route gaat lekker door, tot de 24km, dan begint het even goed te regenen. In korte tijd kletsnat, de plassen vallen nog mee, en lekker doorrennen. Niet alle lopers kijken goed uit, verscheidene zitten onder de modder of hebben zelfs bloed op de knieën.

Op kilometer 25, de laatste verzorgingspost. De bemanning van de post proberen alles droog te houden, dat lukt goed. Nog even en het zit er op.

Bij kilometer 26 duiken we een donker bos in, recht naar beneden. Nu lijkt het een soort glijbaan geworden, voeten glijden mooi weg, maar ik kan stand houden en nog een beetje tempo houden. Al snel zie ik het einde van het bos, nu de asfaltweg op, en gaan, nog 2.5 km.

Daar is de finish, met 2:52 finish ik. Ondertussen is het droog, en kan het vocht worden bijgevuld met bier. Snel naar de warme kleedkamers, was weer een mooie loop!

maandag 23 september 2019

Dam tot Damloop 2019

Het jaarlijkse feestje van Damloop is weer aangebroken. Deze staat toch wel weer ieder jaar bovenaan het lijstje om te lopen. Waarom? Het is 16 km een mooi feest, lopers en publiek maken er steeds een onvergetelijk feest van.

De tel ben ik kwijt geraakt hoe vaak ik hier heb gelopen, aantal keer twee keer gelopen, en dat gaat vandaag ook weer gebeuren.

Vlak achter de prominenten mag ik weer starten, gaat een 1:12 mij lukken? De warmte is al goed voelbaar, hopelijk gaat het geen parten spelen.

Daar is het startschot, de afgelopen weken schieten door mijn hoofd, de duurlopen, de intervallen, uren die ik buiten aan het trainen ben geweest. Kijken of dat zich gaat uitbetalen.

Na de IJ-tunnel merk ik al dat het lichaam niet zoveel zin heeft, de omgeving voelt aan als een oven. Tijden blijven steken op de 4:30. Hoe hard ik mijn best ook doe, tempo gaat alleen maar omlaag.

Bij de zeven kilometer staan mijn ouders, dat geeft even weer een boost.  Blijft warm, ik zie de 1:12 voor mijn ogen wegsmelten. De tijden gaan nu langzaam richting de 4:55.

Langs het parcours veel muziek en gezelligheid, hier doe ik het voor.

Ik ben niet de enige die het warm heeft, onderweg iemand die onwel is geworden, politie en rode kruis staan er al bij. Ik werp mijn spons toe, komt vast van pas.




Aangekomen in Zaandam is het super gezellig. Iedereen heeft er zin in, wat een feestje hier. Even nog wat aanzetten, en daar is de finish! Ik poog om onder de 1:18 te blijven, en dat lukt 1:17:32.

Tas heb ik weer snel teruggevonden. Erik en Richard zijn er ook al snel. Richard heeft ook gelopen met een mooie 1:10. Gezamenlijk op naar Amsterdam Centraal, voor een tweede ronde.



We starten weer om 13:30. Erik wil wel rustig aan doen, zo rond de 5:30. Bij de start heeft ie er zin in, en vliegt er vandoor. Richard en ik denken dat we hem later nog wel tegenkomen.

We maken ons niet druk en lopen rustig door de IJ-tunnel. Eigenlijk is rustig de enige manier om nu te lopen, lichamelijk kan ik niet veel harder, en is ook echt warm. Parcours is aanzienlijk drukker, er is meer publiek, wat een feest!



We dribbelen lekker over het parcours, kijken naar alle lopers die gaan wandelen, het voelt alsof we best hard gaan. De klokjes zijn onverbiddelijk, ruim boven de 5:30.

Op de 12 km staan onze ouders, even zwaaien voor de foto. We krijgen de tussentijd van Erik door, die ligt 10 minuten voor ons....oei, hij gaat voor onder de 1:20, onze tijd lijkt ruim over de 1:30 te gaan.

Er ligt op ongeveer de zelfde plek als eerste keer een loper in het gras, met EHBO erbij. Weer geef ik mijn spons af, heeft ie vast wat aan.



Zaandam is het weer genieten, veel water overal, douches en muziek, de laatste twee kilometer gaat vanzelf. De finish is weer in zicht, de tweede keer vandaag. Op 1:32 gaan de horloges uit. Hoppa!



Erik loopt al een paar minuten fanatiek te appen en te bellen, waar we blijven...die was er al 13 minuten.

Even later druppelen de eerste berichten door dat de laatste twee groepen, door de warmte, niet konden starten.

dinsdag 11 juni 2019

Solo-Duo-Team-Marathon Oosterwolde

Marathon 60

In Oosterwolde wordt een marathon georganiseerd. Dat is zo dichtbij die kan ik niet laten lopen. Trainingen gaan wat makkelijker af zo in de zomer, maar toch lukt het niet om veel kilometers te maken.




We hebben geluk met het weer, bewolkt en windje.

Voor de start nog even praten met Jan Kooistra en Cees. We zoeken de start op, een handje vol die de hele marathon doet. Al snel komen we met ze te praten, gesprek gaat over een onderwerp wat ik verder niet zal toelichten.

Daar is de start. Het is lekker draven en de kilometers tikken weg. Tempo ligt mooi op 5:40. Beetje praten hier en daar. De meeste doen de marathon in groepsvorm, dat geeft de marathon een leuk karakter. De fietsers kunnen we ook meteen gebruiken wanneer we tegen de wind in moeten lopen.

Parcours gaat langs mooie stukken, langs water, weilanden en nog een mooi bos. Rond het stuk van het bos is het helemaal genieten. Ik ben alleen komen te lopen, achter me geen teken van leven en voor me, in de verte zie ik Cees verder weg lopen. De snelheid begint wat te zakken, maar gaat nog steeds lekker.

De verzorgingsposten hebben alleen water en ranja en soms een banaan. Daar mis ik wel even wat krachtvoer of sportdrank.

Bij de laatste verzorgingspost mogen we nog even over het boerenerf en dan rennen we weer op Oosterwolde af. Daar slingeren we nog wat door het dorp heen. Ik loop erbij of ik net 41km hardgelopen heb, we komen op bekend terrein.

Nog even een paar bochtjes en daar hoor ik Jan Kooistra. Applaus, en de finishtijd is 4:15:27. We krijgen een mooie medaille, en weer water. Snel naar de auto waar ik cola heb liggen....nou ja, eigenlijk was het...schuifelen naar de auto waar ik dus cola heb liggen.