Schokland
In de 19e eeuw werden de vooruitzichten op Schokland hopeloos. Het grootste deel van de bevolking leefde in grote armoede. De visvangst leverde nauwelijks nog iets op. Door achterstallig onderhoud moest een groot deel van de vissersvloot worden afgeschreven.
De meeste woonhuizen verkeerden in vervallen staat.
Vooral tijdens de wintermaanden werd op het eiland veel honger geleden.
Door de burgemeester van Schokland werd de situatie eens treffend beschreven:
"Niet alleen zitten mensen in bitterste nood, 100 haarden zonder brandstof, 500 mensen zonder een bete broods! Men vraagt elkander 's morgens zouden er ook doden wezen". En dan was er natuurlijk nog de dreiging van de zee. In maart 1859 maakte burgemeester van Schokland de ontruiming van het eiland aan de bevolking bekend. Na de voltooiing van de Afsluitdijk en de drooglegging van de Noordoostpolder in 1932 maakt het deel uit van het vasteland.