Ik heb onlangs meegedaan met de verhalenwedstrijd van Books4Life (een tweedehands boekenwinkel waarvan maar liefst 90% van de opbrengst naar goede doelen gaat). Het thema was: Opgroeien met idealen.

Leuk zo’n zelf gegeven opdracht, maar waar moest ik beginnen. Groei je eigenlijk wel op met idealen? Gaat het niet om wensen, die vervolgens gaandeweg veranderen? Kon ik er misschien filosofisch naar kijken? Al tobbend kreeg ik ineens een idee: ik maak er een sprookje van. In sprookjes zitten allerlei fasen van mens-wording. Bovendien zijn er diverse symbolen die horen bij bepaalde levensfasen.

Een ideaal had ik al heel snel gevonden: Ga doen wat je gelukkig maakt! Nu nog hoofdpersonen. Ik wilde ze vanuit hun veilige gezin de wijde wereld in laten trekken. Alleen zo konden zij iets leren. Maar wat zou ik ze laten beleven? En waar moest het fout gaan, want ook dat is een van de fasen in een sprookje. En wie of wat redde hen dan uit die situatie?

Ik kreeg er steeds meer plezier in om de hoofdpersonen hun reis te laten maken. En als ik het even niet wist, stelde ik me het letterlijk als een film voor. Wat zag ik als de hoofdpersonen bijvoorbeeld hun dorp uitliepen. Wat gebeurde er als ze naar links gingen of juist naar rechts. Welke weg, welk landschap en welke mensen kwamen ze daar tegen? De puzzelstukjes vielen steeds meer op hun plaats.

En nu is het sprookje dus af. Nee, ik heb niet gewonnen, maar ik ben wel trots op mijn sprookje. En vooral het plezier dat ik eraan beleefd heb om het te maken, heeft me verrast. Dat gun ik meer mensen. Daarom ga ik 27 mei starten met een cursus sprookje schrijven, waarin het plezier van het maken van een sprookje voorop staat. We gaan aan de slag met de fasen en de symboliek van sprookjes en na drie middagen is daar ons eigen sprookjesboek.

Maar nu terug naar mijn sprookje. Ik heel benieuwd wat jij ervan vindt en hoor graag je reactie. Veel plezier met het lezen van ‘Het Gouden Muntstuk‘.