Als andesland bij uitstek torent Bolivia met zijn hooglanden en steppen ver boven zijn buurlanden uit. Het is dan ook niet voor niets dat dit land 'het dak van de Nieuwe Wereld' genoemd wordt. Hoewel het grootste deel van de inwoners in de hooglanden woont, is van overbevolking geen sprake. In de koloniale tijden verrezen prachtige steden op immense hoogten, temidden van besneeuwde bergen en vulkanen. De indrukwekkende incaruines, de bekende bolhoed en de aanstekelijke Andesmuziek zijn in Bolivia kenmerken van de authentieke Incacultuur. Maar het ruige landschap van steppen, vulkanen en zoutmeren herbergt ook pioniersdorpjes met prachtige Spaanse kathedralen.
Formeel is Sucre de hoofdstad van Bolivia. Echter La Paz wordt algemeen aangezien als de hoofdstad van het land. In La Paz zetelt de regering en La Paz is met haar miljoenen inwoners verreweg de grootste stad van het land. Ter vergelijking wonen in Sucre nog geen 250.000 inwoners. La Paz wordt dan ook vaak de hoogst gelegen hoofdstad ter wereld genoemd.
In Bolivia wijken de verschillende Andesketens uiteen en ertussen strekt zich de Altiplano uit, een winderige en desolate hoogvlakte. Aan de noordrand van deze Altiplano geflankeerd door de sneeuwtoppen van de Cordillera Real ligt de hoofdstad La Paz. Zeker naar het zuiden toe neemt deze hoogvlakte buitenaardse vormen aan zoals rond de duizelingwekkend witte vlakte van de Salar de Uyuni en het fabelachtige landschap rond Laguna Colorada en Laguna Verde. Bolivia is een van de armste en vermoedelijk ook het meest indiaanse land van Zuid-Amerika. Op vele plaatsen in de Andes weiden de lokale bewoners hun vee en bebouwen zij hun akkers. Bolivia is wellicht niet Zuid-Amerika’s gemakkelijkste land om te bereizen maar voor degene die kleine ongemakken op de koop toe wil nemen, biedt dit land in het hart van de Andes schitterende reismogelijkheden.
De werelderfgoedlijst van de UNESCO beval cultureel en natuurlijk erfgoed dat wordt beschouwd als onvervangbaar, uniek en eigendom van de hele wereld en waarvan het van groot belang wordt geacht om te behouden
De Werelderfgoeden in Bolivia:
Potosí
Jezuïetenmissies van de Chiquitos
Historisch centrum van Sucre
Fuerte de Samaipata
Nationaal park Noel Kempff Mercado
Tiwanaku: spiritueel en politiek centrum van de Tiwanakucultuur
Vermijd de drukte rond de Incatrail naar Machi Picchu in Peru en loop de 2 daagse Incaroute nabij La Paz langs het dorpje Takesi. Vanuit La Paz bereik je het begin van de Takesi trail in ongeveer drie uur. De Takesi trail start rond de 4.000 meter en begint direct met de beklimming van de 4.700 meter hoge pas. Na deze pas is de route alleen dalend tot ongeveer 2.000 meter. Onderweg verandert het berglandschap in een subtropische omgeving.
Mooi is de hoogte van Bolivia, maar dit kan soms ook heel vervelend zijn. Grote delen van Bolivia liggen tussen de 3.500 en 4.000 meter met soms passen tot 4.900 meter. Het verschilt van persoon tot persoon hoe je hier op reageert en of je veel last krijgt van de hoogteziekte. Hoofdpijn, duizeligheid en misselijkheid zijn de signalen van hoogteziekte. Blijf voldoende water drinken (1 liter per 1.000 meter) om het bloed beter te laten doorstromen. Daal af als de hoogteziekte niet binnen één dag over gaat of raadpleeg een arts.
Bolivia is een fantastisch mooi land, met heel veel cultuur en muziek
Posted on by Andres en Dorita
In veel media lijkt het wel of Bolivia alleen uit de Andes, zoutvlakten en oude zilvermijnen bestaat, waar je in ´onze´ zomermaanden (in Bolivia winter) zonder thermokleding, fleecetruien, sjaals, muts en jas heel veel kou lijdt. Dit terwijl ruim de helft van het land uit bergachtige overgangsgebieden en met name (sub)tropisch laagland bestaat. Daar zijn een veelheid aan culturen en ecosystemen zijn te vinden. Wat mij betreft verdienen plekken als Samaipata, Villa Tunari, de parken Madidi en Amboró, en Tarija meer aandacht
Posted on by gabala
bolivia is prachtig ik moet er op school een werkstuk over maken huuu...... maar ja tenminste leuker als andere saaie onderwerpen
Bolivia - Om half negen vertrekt de bus richting Tiahuanaco. Hier liggen de oude ruines van de Tiwanakustam. In de periode 500 tot 1200 n.c. waren zij hun tijd al ver vooruit. Zelfs nu is het nog een raadsel met welke hulpmiddelen zij de bouwwerken gerealiseerd hebben. Op de route naar Tiahuanaco rijden we La Paz uit via de hoogvlakte El Alto. I Lees meer
Ontzag voor de mijnwerkers van Potosí
Bolivia - De mijngang is nog goed te betreden. Soms is de doorgang wat lager en dan komt de helm goed van pas. Bij de ingang van het museumpje is een kleine uitsparing. Hier kan de hele groep plaatsnemen en zo de rails vrijmaken voor de karretjes met mijngruis die naar buiten worden gereden. Doordat de rails schuin afloopt komen de karretjes me Lees meer
De hoogste hoofdstad ter wereld La Paz
Bolivia - De bagage wordt opgeladen op twee minibusjes en door het erg drukke verkeer van La Paz de stad en via de tolweg worden we naar ons hotel gebracht. Ons hotel ligt in het centrum van de stad. La Paz is gelegen in een kom, met de arme wijk El Alto en het vliegveld op zo’n 4.100 meter. Het centrum van de stad ligt rond de 3.600 meter en Lees meer
Laguna Verde
Bolivia - De Boliviaanse grens ligt in de bergen en in het midden van eigenlijk niets. Wederom vullen we een visum in, halen een stempel. Het hele ritueel begint te wennen. Na een uurtje is alles geregeld, is de bagage opgeladen op de vier jeeps en trekken we Bolivia in. De bus rijdt terug naar San Pedro.
Met de jeeps rijden we naar het natuur Lees meer
Zoutmeer Salar de Uyuni
Bolivia - Zonder verdere lekke banden, rijden we rond half vier het zoutmeer op. Een vreemde gewaarwording. Het meer heeft nog het meeste weg van een bevroren en besneeuwd meer. Het enorme oppervlakte (ongeveer een-vijfde van Nederland) maakt het meer en de tocht er overheen helemaal bijzonder. In een rechte lijn rijden we richting het Isla del Lees meer
Het Boliviaanse hooggebergte en vooral het gebied rond het Titicacameer was de bakermat voor verschillende inheemse beschavingen. Tussen 600 en 1200 n.C. bloeide hier de Tihuanaco-cultuur waarvan vandaag de dag de tempels nog overeind staan. De inheemse Aymara bevolking werd in de 15e eeuw opgenomen in het Incarijk dat ook ooit was ontstaan aan het Titicacameer en zich van daar uit in enkele eeuwen uitbreidde langs de stille oceaan en over het Andesgebergte van Chili tot in Colombia.
In 1532 arriveerden de eerste Spaanse conquistadores onder leiding van Fancisco Pizarro. Binnen enkele decennia was het Incarijk vernietigd. In 1538 was ook de inheemse bevolking van wat nu Bolivia is verslagen en werd het gebied, net als het overgrote deel van Latijns-Amerika, onderworpen aan de Spaanse kroon. Het onaantrekkelijke karakter van deze onherbergzame, hoge en koude regio weerhield de Spanjaarden niet van de kolonisatie van het gebied toen er in 1545 grote zilvermijnen werden ontdekt. De inheemse bevolking werd ingezet om onder barre omstandigheden in de mijnen te werken. Ook werden zij door Spaanse grootgrondbezitters op het land of als textielarbeiders aan het werk gezet. De enorme sociale ongelijkheid in Bolivia is voor een groot deel terug te voeren op deze periode en de plundereconomie die hier werd ingezet.
Rond 1810 waaiden het revolutionaire gedachtegoed en het onafhankelijkheidsdenken uit Europa over naar het aan de Spaanse kroon onderworpen Zuid-Amerikaanse continent. De Creolen (blanke nazaten van Spanjaarden geboren in Amerika) leefden in steeds grotere rancune met de bevoorrechte positie van de in Spanje geboren elite van peninsulares. Mestizos (half Spaans, half inheems) werden als tweederangsburgers beschouwd en de rechten van de inheemse en zwarte bevolking waren praktisch gelijk aan die van een slaaf.
Na het uitroepen van de onafhankelijkheid (1810) voerden de Creoolse leiders (Bolívar, San Martín en Sucre) over grote delen van het continent een reeks revoluties aan tegen het leger van de Spaanse koning en de peninsulares, die de kroon in Latijns-Amerika vertegenwoordigden. De oorlog werd voornamelijk uitgevochten door mestizo, inheemse en zwarte soldaten, die er na de overwinning overigens nauwelijks op vooruit gingen. In Bolivia brak de revolutie uit in 1809. De onafhankelijkheid werd in 1824 bevochten bij de slag om Ayacucho door Antonio José de Sucre.
In 1825 riep een landelijk parlementair congres de onafhankelijkheid uit van Opper-Peru, onderdeel van het Spaanse koloniale rijk. De nieuwe staat werd vernoemd naar Simon Bolivar, de animator van de Spaans-Amerikaanse dekolonisatie.
De eerste president van Bolivia was Antonio José de Sucre. Tussen 1862 en 1935 annexeerden de buurlanden Chili, Peru, Brazilië, Paraguay en Argentinië meer dan de helft van het oorspronkelijke Boliviaanse territorium. Bolivia verloor ook de directe toegang tot de Stille Oceaan.
Het Boliviaanse presidentschap en bestuur hadden tot 1880 een uitgesproken militair karakter. In 1880 begon een periode van burgerlijk bestuur, waarin tevens mijnbouw en winning van aardolie tot ontwikkeling kwamen. Na de Chaco-oorlog (1932-1935), waarin Bolivia een groot deel van het nationale territorium verloor aan Paraguay, vond in 1936 een terugkeer plaats naar militair bestuur, gevolgd door een periode van politieke chaos. In 1952 begon onder leiding van de Movimiento Nacionalista Revolucionario (MNR), gesteund door een groot deel van de bevolking, de zogenaamde nationale Boliviaanse revolutie. Onder president Victor Paz Estenssoro startte een aantal radicale hervormingsprogramma's, waaronder inkrimping van het leger, nationalisering van de tinmijnen en de voorbereiding van landhervormingen. In 1971 kwam via een staatsgreep kolonel Hugo Banzer Suarez aan de macht. Zijn bewind werd gekenmerkt door politieke repressie, maar in 1978 gaf hij toe aan de oppositionele druk om verkiezingen uit te schrijven. Na een vijftal staatsgrepen en negen presidenten kreeg het land in 1982 een democratisch bestel.
In 1985 kwam Paz Estenssoro voor de derde maal aan de macht. Zijn regering startte een Nieuwe Economische Politiek, bestaande uit verscheidene saneringsmaatregelen. Door een programma van structurele aanpassingen werd een begin gemaakt met de ontmanteling van het sinds 1952 bestaande staatskapitalisme.
Een economische recessie, etnische spanningen en de impopulaire regering zorgden in oktober 2003 voor hevige opstanden. De opstanden werden geleid door de leiders van drie radicale bewegingen: Evo Morales van de Socialistische Beweging (MAS), Felipe Quispe van de inheemse Pachakuti Beweging (MIP) en Jaime Solares van de Boliviaanse vakbondbeweging (COB). President Sanchez de Lozada werd oktober 2003 onder druk van de volkswoede gedwongen tot aftreden en vluchtte naar de Verenigde Staten. Vicepresident Carlos Mesa, een voormalig journalist zonder binding met een politiek partij, nam het presidentschap op zich. Ook Mesa heeft het land echter niet uit de crisis weten te leiden en diende na onlusten die bijna uitmondden in een burgeroorlog daarom zijn ontslag in. Hij werd in juni 2005 opgevolgd door Eduardo Rodriguez, voormalig president van het Hooggerechtshof. Volgens de grondwet diende Mesa echter opgevolgd te worden door de bij het volk onpopulaire voorzitter van het parlement, Vaca Diez. Een parlementsmeerderheid trok de steun voor Vaca Diez in waardoor een burgeroorlog net kon worden voorkomen. Interim President Rodriguez kondigde aan op 4 december 2005 presidents en palrementaire verkiezingen te zullen uitschrijven.
bron: minbuza.nl
Help mee op de informatie op Landenalmanak.nl zo volledig en up to date te houden. Heb jij tips, aanvullingen of verbeteringen, laat het dan weten via het contactformulier. Ontbreken er foto's en heb jij foto's dit gebruikt mogen worden op de website, mail deze dan naar info(at)landenalmanak(punt)nl
De informatie op deze pagina is opgesteld om de verschillende landen te kunnen vergelijken. De informatie op deze site is echter onderhevig aan wijzigingen en kan daardoor gedateerd of niet langer juist zijn. Ga voor een daadwerkelijk vakantie nooit alleen uit van deze informatie en informeer altijd en tijdig bij de daarvoor gespecialiseerde instanties naar de laatste informatie over bijvoorbeeld vaccinaties, visa, geldzaken en andere items. De beheerder van deze site is nimmer verantwoordelijk voor gevolgen van het gebruik van deze informatie of verkeerde interpretatie hiervan.
8.2
Bolivia - Om half negen vertrekt de bus richting Tiahuanaco. Hier liggen de oude ruines van de Tiwanakustam. In de periode 500 tot 1200 n.c. waren zij hun tijd al ver vooruit. Zelfs nu is het nog een raadsel met welke hulpmiddelen zij de bouwwerken gerealiseerd hebben. Op de route naar Tiahuanaco rijden we La Paz uit via de hoogvlakte El Alto. I 
Bolivia - De mijngang is nog goed te betreden. Soms is de doorgang wat lager en dan komt de helm goed van pas. Bij de ingang van het museumpje is een kleine uitsparing. Hier kan de hele groep plaatsnemen en zo de rails vrijmaken voor de karretjes met mijngruis die naar buiten worden gereden. Doordat de rails schuin afloopt komen de karretjes me 
Bolivia - De bagage wordt opgeladen op twee minibusjes en door het erg drukke verkeer van La Paz de stad en via de tolweg worden we naar ons hotel gebracht. Ons hotel ligt in het centrum van de stad. La Paz is gelegen in een kom, met de arme wijk El Alto en het vliegveld op zo’n 4.100 meter. Het centrum van de stad ligt rond de 3.600 meter en 
Bolivia - De Boliviaanse grens ligt in de bergen en in het midden van eigenlijk niets. Wederom vullen we een visum in, halen een stempel. Het hele ritueel begint te wennen. Na een uurtje is alles geregeld, is de bagage opgeladen op de vier jeeps en trekken we Bolivia in. De bus rijdt terug naar San Pedro.
Met de jeeps rijden we naar het natuur 
Bolivia - Zonder verdere lekke banden, rijden we rond half vier het zoutmeer op. Een vreemde gewaarwording. Het meer heeft nog het meeste weg van een bevroren en besneeuwd meer. Het enorme oppervlakte (ongeveer een-vijfde van Nederland) maakt het meer en de tocht er overheen helemaal bijzonder. In een rechte lijn rijden we richting het Isla del 
